گرمازدگی چیست؟

گرمازدگی عدم توانایی بدن در دفع گرما و افزایش دمای بدن به حدود چهل درجه سانتی گراد است که به علت فعالیت شدید یا گرمای هوا ایجاد می شود. به عبارت دیگر گرمازدگی به هم خوردن تعادل در مکانیسم های تنظیم دمای بدن است و تولید گرما در بدن، بعلت افزایش شدید حرارت محیط و ناتوانی در دفع حرارت ایجاد شده، باعث گرمازدگی می شود.

گرمازدگی به راحتی قابل پیشگیری است. در صورت بروز افزایش دمای شدید به  فوریت های پزشکی و درمان فوری برای جلوگیری از آسیب های جدی یا مرگ نیاز است.

علائم گرمازدگی

علائم گرمازدگی عبارتند از:

·       پوست خشک و داغ

·       تعریق زیاد

·       تنفس کوتاه و سریع

·       نبض سریع و ضعیف

·       افزایش دمای بدن به بیش از 40 درجه

·       سردرد

·       گرفتگی عضلات

·       گشادی مردمک چشم

·       حال بد و بی اشتهایی

·       گرفتگی عضلات

·       ضعف

علت گرمازدگی

ترکیب گرمای بدن با گرمای محیط، دمای مرکزی نامیده می شود. که به معنی دمای داخلی بدن است. بدن برای حفظ درجه حرارت مرکزی طبیعی که حدود 37 درجه سانتی گراد (98.6 فارنهایت) است نیاز به دریافت گرما از محیط یا از دست دادن گرما دارد. در صورت بروز مشکل در عدم توانایی بدن در خنک کردن دمای مرکزی خود، گرمازدگی اتفاق می افتد.

عوارض گرمازدگی

در صورت عدم درمان، گرمازدگی می تواند منجر به گرما گرفتگی شود. در چنین شرایطی یک وضعیت خطرناک که با رسیدن درجه حرارت بدن به 40 درجه سانتی گراد (104 درجه فارنهایت) یا بالاتر رخ می دهد. گرما گرفتگی نیاز به عملیات فوری پزشکی دارد تا از وارد شدن آسیب دائمی به مغز و سایر اندام های حیاتی که منجر به مرگ می شود، جلوگیری کنید.

پیشگیری از گرمازدگی

می توانید برای جلوگیری از گرمازدگی و سایر بیماری های مرتبط با گرما اقدامات احتیاطی انجام دهید. هنگام افزایش دما، به یاد داشته باشید :

لباس های سبک و گشاد بپوشید.

پوشیدن لباس اضافی یا تنگ، جلوی خنک شدن بدن را می گیرد.

مواظب آفتاب سوختگی باشید.

آفتاب سوختگی بر توانایی خنک شدن بدن تأثیر می گذارد. بنابراین در فضای باز از کلاه لبه دار، عینک آفتابی و کرم ضد آفتاب با SPF حداقل ۱۵ هر دو ساعت یک بار استفاده کنید.

مصرف مایعات فراوان

هیدراته ماندن به تعریق و حفظ دمای بدن کمک می کند.

احتیاط در مصرف داروهای خاص

اگر داروی مصرفی شما اختلالی در میزان آب بدن یا دفع گرما به وجود می آورد، مراقب مشکلات مربوط به گرما باشید.

داخل اتومبیلی که پارک شده ننشینید.

این یکی از دلایل عمده مرگ های ناشی از گرما در کودکان است. دمای خودرویی که زیر آفتاب پارک شده می تواند در عرض ۱۰ دقیقه، ۲۰ درجه فارنهایت (بیش از ۷/۶ درجه سانتیگراد) افزایش یابد.

نشستن داخل اتومبیل پارک شده در هوای گرم، حتی اگر شیشه ها پایین یا ماشین زیر سایه باشد، ایمن نیست. وقتی ماشین را پارک می کنید برای جلوگیری از ورود کودکان به داخل، آن را قفل نگه دارید.

در ساعات گرم روز به خود استراحت دهید.

اگر مجبور به انجام فعالیت شدید در روز گرم هستید، مایعات بنوشید و مرتبا در یک مکان خنک استراحت کنید. ورزش یا فعالیت بدنی را در ساعات خنک روز مانند صبح زود یا عصر انجام دهید.

به آب و هوای جدید خو بگیرید.

زمان کار یا ورزش در گرما را تا زمانی که به آن خو می گیرید، محدود کنید. افرادی که به هوای گرم عادت ندارند، مستعد ابتلا به بیماری های مربوط به گرما هستند. چند هفته طول می کشد تا بدن با هوای گرم سازگار شود.

احتیاط در صورت داشتن ریسک فاکتورها

در صورت مصرف دارو یا وجود شرایطی که احتمال بروز مشکلات مربوط به گرما را افزایش می دهد، مانند سابقه بیماری گرمایی قبلی، از گرما بپرهیزید. هنگام مشاهده علائم گرمازدگی نیز سریعا اقدامات لازم را انجام دهید.

اگر در یک رویداد ورزشی بزرگ در هوای گرم شرکت می کنید، اطمینان حاصل کنید که در موارد اضطراری خدمات پزشکی در دسترس است.

هنگام  مواجهه با فردی که دچار گرمازدگی شده است باید چه اقداماتی انجام شود؟

·       فرد را به جای خنک منتقل کنید، مصدوم دراز بکشد و پاهای او را بالا بیاورید.

·       لباس های مصدوم را درآورده، ملحفه خیس روی فرد انداخته و آب ولرم روی بیمار بپاشید. حمام گرفتن برای افراد هوشیار توصیه می شود.

·       برای تسریع دفع حرارت از کولر یا پنکه استفاده کنید. از قرار دادن کیسه های یخ در کشاله ران، زیر بغل، زانو، مچ دست و پا نیز می توان استفاده کرد.

·       در صورتی که فرد هوشیار باشد می توان او را تشویق کرد تا کم کم آب یا یک نوشیدنی خنک بنوشد.محلولORSیا محلول آب و نمک و شکر(یک قاشق چای خوری نمک با 8 قاشق چای خوری شکر در یک لیتر آب) در این شرایط مفید است

·       حوله نم دار روی پیشانی و عضلات فرد گرما زده قرار دهید ودرصورت هوشیاری می توان مصدوم را داخل وان یا لگن آب سرد قرار داد.

·       به محض خنک شدن بدن فرد، عمل خنک کردن (در آب سرد یا به شکل دیگر) را متوقف کنید و اگر دمای بدن او مجدداً افزایش یافت، عمل خنک کردن را مجدد شروع کنید.

·       ماهیچه های گرفته و گرمازده فرد را ماساژ دهید.

·       اگر نشانه های گرمازدگی بهبود نیافت یا وخیم تر شد، بیمار را سریعا به مرکز درمانی منتقل کنید.

·       بهتر است در هنگام سفر در گرمای تابستان علاوه بر نوشیدن آب ، چند عدد خیار و نمک در اختیار کودکان قرار دهید.

·       شربت آبلیمو و خاک شیر و دوغ  تامین کننده  آب و املاح از دست رفته بدن  هستند. نوشیدن نوشابه در گرما مناسب نیستند.

درمان علائم گرمازدگی

در بیشتر موارد، با انجام موارد زیر خودتان می توانید گرمازدگی را درمان کنید:

استراحت در محل خنک

ورود به یک ساختمان با تهویه مطبوع بهترین راه است، اما حداقل یک مکان سایه دار پیدا کنید یا در مقابل پنکه بنشینید. به پشت بخوابید و پاهای خود را بالاتر از سطح قلب قرار دهید.

نوشیدن مایعات خنک

آب یا نوشیدنی های ورزشی بهترین انتخاب هستند. از مصرف نوشیدنی‌های الکلی بپرهیزید، زیرا کمبود آب بدن را به دنبال خواهند داشت.

اعمال خنک کننده

در صورت امکان دوش آب سرد بگیرید، در وان حاوی آب سرد بنشینید یا حوله آغشته به آب خنک را روی پوست خود قرار دهید. اگر در فضای باز هستید، غوطه ور شدن در یک برکه یا جریان آب خنک می تواند به کاهش درجه حرارت کمک کند.

پوشیدن لباس‌های سبک

هرگونه لباس غیرضروری را کنار گذاشته و اطمینان حاصل کنید که لباس‌تان سبک و غیر چسبان است.

اگر در عرض یک ساعت پس از استفاده از این اقدامات درمانی احساس بهبودی نکردید، سریعاً با پزشک خود تماس بگیرید.

برای خنک سازی بدن در دمای طبیعی ، پزشک ممکن است از این روش های درمانی استفاده کند:

غوطه ور شدن در آب سرد

ثابت شده است که حمام آب سرد یا یخ موثرترین روش برای کاهش سریع دمای بدن است. هرچه سریع تر این اتفاق بیفتد، خطر مرگ و آسیب به ارگان های بدن کاهش می یابد.

استفاده از روش‌های خنک کننده تبخیری

اگر دمای بدن در محدوده گرما گرفتگی نیست و حمام آب سرد در دسترس نباشد، کارکنان مراقبت های بهداشتی ممکن است دمای بدن را با استفاده از روش تبخیر کاهش دهند. در حالی که هوای گرم در حال وزش به سمت فرد است، آب خنک روی بدنش می ریزند تا بر اثر تبخیر آن پوست خنک شود.

استفاده از یخ و پتوهای خنک کننده

روش دیگر این است که فرد را در یک پتو خنک کننده مخصوص بپیچند و کیسه های یخ را در کشاله ران، گردن، پشت و زیر بغل قرار دهند تا درجه حرارت پایین بیاید.

داروهایی برای جلوگیری از لرز

اگر روش های درمانی برای کاهش دما باعث لرز شود. پزشک داروی شل کننده عضله مانند بنزودیازپین تجویز می کند. زیرا لرز، دمای بدن را افزایش داده و درمان را بی اثر می کند.

پیشگیری

·       مقدار زیادی آب خنک بنوشید بخصوص اگر در گرما ورزش می‌کنید.

·       در روزهای بسیار گرم بین ساعت‌های ۱۱ صبح تا سه بعدازظهر حتی الامکان بیرون نروید.

·       حتی‌الامکان زیر تابش مستقیم آفتاب نمانید.

·       پوست خود را مرتب با آب خنک کنید.

·       دوش آب سرد بگیرید.

·       لباس گشاد و به رنگ روشن بپوشید.

·       در ورزش افراط نکنید.

·       در هوای خیلی گرم از نوشیدن الکل حتی الامکان پرهیز کنید.

در هوای گرم به چه چیز نیاز است

·       همراه داشتن مقدار کافی آب برای نوشیدن و خنک کردن پوست

·       پوشش مناسب: لباس گشاد به رنگ روشن و کلاه لبه‌دار

·       کرم‌های ضد آفتاب وسیع‌الطیف (که از هر دو پرتو ماوراء بنفش A و B محافظت می‌کنند) با درجه محافظت (SPF) سی به بالا

·       عینک آفتابی مناسب که کناره‌های چشم را محافظت کند، محافظت صد در صد در مقابل پرتو ماوراء بنفش بدهد و UV ۴۰۰ باشد.

تور تنگ گمبیل ویژه خانواده ها و بانوان

تور تنگ دلخون ویژه خانواده ها و بانوان

آموزش کوهنوردی

کوهنوردی ورزشی جذاب و هیجان انگیزه با شاخه ها و گستردگی فراوان است که می تواند هر کسی را گیج کند. از این روی آموزش کوهنوردی آنهم به روش درست و اصولی می تواند تاثیر زیادی در کیفیت فعالیت ما داشته باشد. در این مقاله به توضیحات پیرامون شروع کوهنوردی، مهارت‌های لازم، تغذیه در کوهنوردی، اصول و سایر موارد مرتبط خواهیم پرداخت.

کوهنوردی چیست؟

در ساده ترین نگاه کوهنوردی به معنای بالا رفتن از کوههاست. اما یک فاکتور جنبه ای متفاوت به آن می دهد و آن خطر است. بسیاری از بزرگان و پیشروان جهانی این رشته خطر را به عنوان قسمتی از هویت کوهنوردی تعریف می کنند. همین دیدگاه باعث میشود که تلاش انسان در کوهستان نیاز به درک شرایط، کسب مهارت های گسترده، ایجاد توانمندی بالا و قوه قضاوت برای رویارویی با چالش های مختلف داشته باشد.

چگونه کوهنوردی را آغاز کنیم؟

مهمترین بخش در این ورزش آموزش کوهنوردی به شکل صحیح آن است. اولین گام برای قرار گرفتن در مسیر کوهنوردی به شکل درست و اصولی آن عضویت در یک باشگاه کوهنوردی معتبر می باشد. عضویت در باشگاه کوهنوردی چند مزیت دارد. اول از همه این فرصت را پیدا می کنیم که با افراد با تجربه در این ورزش آشنا شویم. آشنا با این پیشکسوتان و استفاده از تجارب آنها فرصت یادگیری را در اختیار ما قرار خواهد داد. دوم اینکه باشگاههای کوهنوردی دارای تقویم برنامه ریزی شده برای صعود به قلل مختلف و همچنین برنامه های فنی هستند.

شرکت در این برنامه ها زیرنظر سرپرستان مختلف این امکان را ایجاد می کند که اولین گامها را در یادگیری به شکل صحیح برداریم. سومین مزیت عضویت در باشگاه کوهنوردی شرکت در کلاسهای رسمی می باشد. کلاسهایی مانند کارآموزی مقدماتی کوهپیمایی، کارآموزی برف، نقشه خوانی و … در کنار شرکت در برنامه ها باعث رشد علمی و عملی کوهنورد خواهند شد.

چه لباس کوهنوردی برای شروع بگیریم؟

از مهمترین موضوعات در آموزش کوهنوردی آشنایی با پوشاک کوهنوردی می باشد. مهمترین نکته ای که در اینجا بایست بیاموزیم سیستم لایه بندی است.

در طول یک روز کوهنوردی، درجه حرارت می تواند بسیار تغییر کند. گرمای ظهر، بارش برف، وزش باد شدید یا بارش برف و باران تغییراتی هستند که نیاز به یک سیستم پوشاک مناسب همه کاره، سازگار، سبک و بادوام دارد. یک سیستم لایه بندی بهترین راه برای دستیابی به این هدف است.

به اعتقاد آلپاین گایدز  سیستم لایه بندی با اتکا به چندلایه لباس با کارکردهای متفاوت بیشترین میزان تنفس و کارایی را ایجاد می کند.

آموزش مهارت های کوهنوردی

یادگیری مهارت های کوهنوردی در مرکز آموزش کوهنوردی قرار دارد. مجموعه ای از مهارت ها در کوهنوردی لازم است که یادگیریشان به تلاش و صبر نیاز دارد. در ادامه به بعضی از آنها اشاره می کنیم:

مهارت های کوهپیمایی

مهارت هایی مانند گام برداری، کوله چینی، آشنایی اولیه باسازوبرگ ، اشنایی با کوه‌ها و مسیریابی و جهت یابی در گام اول قرار دارد. برای یادگیری این مهارت ها شرکت در برنامه های کوهنوردی، دوره کارآموزی مقدماتی، نقشه خوانی و هواشناسی توصیه میشود.

مهارت های سنگنوردی و کار با طناب

در بسیاری از مسیرهای کوهستانی معابر سنگی وجود دارد که عبور از آنها نیازمند به آشنایی با سنگنوردی  و دست به سنگ دارد. در سطوح بالاتر هم سنگنوردی اسپرت و دیواره نوردی  مطرح میشوند. پس نیاز به یادگیری مهارت های سنگنوردی در آموزش کوهنوردی داریم. موارد زیر را برای یادگیری بهتر این مهارت در نظر داشته باشید:

• تمرین سنگ نوردی : تمرین سنگنوردی سالنی و طبیعت می تواند تاثیر بسزایی در یادگیری این مهارت داشته باشد. به عنوان یک کوهنورد حداقل هفته ای یک جلسه تمرین سنگنوردی با کیفیت داشته باشید.
• شرکت در دوره های آموزشی: حضور در دوره های آموزشی مانند مقدماتی سنگنوردی، سنگ پیشرفته و دیواره نوردی در کنار تمرین تاثیر زیادی در یادگیری مهارت های کوهنوردی خواهد داشت.
• تمرینات دوره ای: هر سال ۲-۳ ماه به عنوان یک کوهنورد روی سنگنوردی تمرکز داشته باشیم. این روش باعث ارتقای سطح سنگنوردی میشود.

مهارت های برف و یخ

صعود در فصل زمستان، یخچال‌ها و آبشارهای یخی نیاز به یادگیری اصول حرکت روی یخ و برف دارد. کسب مهارت در این بخش برای صعودهای زمستانی و فنی این فصل ضروری است. برای داشتن کوهنوردی ایمن در این فصل موارد زیر را در نظر داشته باشیم:

• شرکت در دوره های آموزشی مانند کارآموزی برف، برف پیشرفته و آبشار یخی.
• کوهنوردی در فصل زمستان با رویکرد تدریجی.
• یادگیری مهارتهای کمپینگ در فصل زمستان.

تغذیه در کوهنوردی

یکی از نکات مهم در آموزش کوهنوردی یادگیری اصول تغذیه در کوهنوردی است. غذای مناسب کوهنوردی باید سبک، پرکالری، زودهضم و خوشمزه باشد. از طرف دیگر با افزایش ارتفاع و فشار صعود، سیستم گوارش سختتر کار می کند. پس باید مجموعه ای از نکات را در این رابطه رعایت کرد.

بهترین زمان برای کوهنوردی چه زمانی است؟

به گفته اکسپلورشر  بهترین زمان برای کوهنوردی در بهار، اوایل پاییز و تابستان است. در این فصول شرایط آب و هوا نسبتا پایدار بوده و به کوهنوردان اجازه می دهد تا از بارش برف، دمای بسیار سرد و ورزش باد شدید پرهیز کنند.

بسیاری از کوه‌ها یک فصل صعود خاص دارند. به طور مثال فصل صعود قله اورست در بهار و پیش از شروع بارشهای موسمی است. بهترین فصل برای صعود قله اورست   نیز تیر و مرداد می باشد. یکی از معایب فصل صعود قلل ازدحام جمعیت در بعضی کوهها می باشد.

کوهنوردی زمستانی مرحله پیشرفته تری در کوهنوردی قلمداد می شود که به تجهیزات خاص و آموزش فنی کاملتری نیاز دارد. شرایط زمستانی باعث افزایش دشواری فنی می گردد. به این نکته باید خطر بهمن را نیز اضافه کرد. کوهنوردی زمستانی فقط به کوهنوردانی که تجربه قبلی دارند، توصیه میشود.

قانون ساعت ۱۴

یک قاعده سرانگشتی در کوهنوردی وجود دارد. قبل از ساعت ۲ ظهر می بایست به قله برسید. در این ساعت در هر نقطه ای از کوه که هستید، فرود به سمت پایین را آغاز کنید.

اصول مهم کوهنوردی که قبل از شروع باید بدانیم!

همانطور که می دانیم کوهنوردی ورزش آسانی نیست و همواره با خطر همراه است. در ادامه به لیستی از موارد اشاره می کنیم.

• آماده سازی و برنامه ریزی
• رعایت اصول تغذیه برای کوهنوردی
• بررسی وضعیت هوا پیش از رفتن به برنامه
• یادگیری مهارت های لازم برای شرایط اضطراری
• همکاری با سایر کوهنوردان و حفظ طبیعت

تمرین برای کوهنوردی

انجام صعود در ارتفاعات بالا نیازمند آمادگی از نظر استقامت، قدرت، سنگنوردی و بازیابی است. برای کسب چنین آمادگی نیاز به برنامه تمرین تخصصی  این ورزش داریم. پیشنهاد می کنیم که به غیر از صعودهای آخر هفته حداقل ۲-۳ جلسه مفید تمرین هفتگی داشته باشید. در این صورت علاوه بر ایمنی بیشتر، لذت صعود را خواهید چشید و کوهستان برایتان شادی به ارمغان می آورد. گاها به دلیل مشغله کاری و کمبود وقت امکان حضور در باشگاه حضور ندارد.

گردشگری به چه معناست؟

گردشگری معادل فارسی و کاملا دقیق واژه Tourism در زبان‌ های انگلیسی، فرانسه و آلمانی است که در زبان فارسی به جهانگردی ترجمه شده است.

ریشه‌ این واژه از اصطلاح Tornus یونانی و لاتین گرفته شده که یکی از معانی آن گردش کردن و یا گشتن است.

به گزارش خبرنگار سرویس «نگاهی به وبلاگ‌ ها» ایسنا وبلاگر نوشته است: اصطلاح توریست از قرن نوزدهم معمول شده است.

در آن زمان اشراف‌ زادگان فرانسه می‌ بایست برای تکمیل تحصیلات و کسب تجربه‌ های لازم زندگی، اقدام به مسافرت می‌ نمودند.

این جوانان در آن زمان توریست نامیده می‌ شدند.

و بعدها در فرانسه این اصطلاح در مورد کسانی استفاده می‌ شد.

که برای سرگرمی، وقت گذرانی و گردش به فرانسه سفر می‌ کردند و بعدها با تعمیم بیشتر به کسانی اطلاق می‌ شد.

که اصولا به این منظور به سفر می‌ رفتند.

کم کم کلمه توریست به بعضی زبان‌ های دیگر نیز وارد شد و از آن واژه توریسم بوجود آمد.

از همان زمان توریسم و توریست به بعضی از مسافرت‌ ها و مسافرینی گفته می‌ شد که هدف آنها استراحت، گردش، سرگرمی و آشنایی با مردم بود و نه کسب درآمد و اشتغال به کار.

در زبان فارسی کلمه «سیاح» در گذشته به کسانی گفته می‌ شد که با هدف و منظور شخصی دست به سفر می‌ زدند؛

مانند ناصر خسرو و سعدی و این واژه در زبان فارسی تا نیمه اول قرن بیستم در معنی فوق به کار می‌ رفت تا آن که دو واژه جهانگرد و جهانگردی جای آن را گرفت.

واژه جهانگردی به این سبب که در معنی خود عبور از مرزهای سیاسی و سفر به دیگر کشور ها را تداعی می‌ کند، نمی‌ تواند معنی کامل توریسم را ادا نماید.

زیرا توریست‌ ها به دو گروه توریست‌ های خارجی و توریست‌ های داخلی تقسیم می‌ شوند.

که واژه جهانگرد بیشتر در تعریف توریست‌ های خارجی کاربرد دارد.

در صورتی که توریست‌ های داخلی نیز باید در واژه گزینی فارسی کلمه توریست گنجانده شود.

از این رو واژه « گردشگر» رساتر از واژه جهانگرد بوده و گویای اصطلاح توریست می‌ باشد.

تعریف توریست یا گردشگر:

واژه «توریسم به مجموعه مسافرت‌ هایی گفته می‌ شود که بین مبدأ و مقصدی با انگیزه‌ های استراحتی، تفریحی، تفرجی، ورزشی، دیداری، تجاری، فرهنگی و یا گذران اوقات فراغت انجام می‌ گیرد و در آن شخص توریست در مقصد اشتغال و اقامت دائم ندارد.

در سال ۱۹۲۵ کمیته مخصوص آمارگیری مجمع ملل افراد زیر را به عنوان توریست معرفی کرد:

• کسانی که برای تفریح و دلایل شخصی با مقاصد پزشکی و درمانی سفر می‌ کنند.
• افرادی که برای شرکت در کنفرانس‌ ها، نمایشگاه‌ ها، مراسمات مذهبی، مسابقات ورزشی و از این قبیل به کشور های دیگر سفر می‌ کنند.
• کسانی که به منظور بازاریابی و امور بازرگانی مسافرت می‌ کنند.
• افرادی که با کشتی مسافرت می‌ کنند و در بندری در مسیر راه تا ۲۴ ساعت اقامت می‌ نمایند.

در سال ۱۹۳۷ کمیته ویژه‌ ای در رم جهت بررسی پاره‌ ای از مسائل صنعت توریسم تشکیل گردید و تعریفی به این شرح از توریست ارائه داد:

«افرادی که در یک دوره ۲۴ ساعته یا بیشتر به یک کشور خارجی سفر می‌ کنند توریست خوانده می شوند» این کمیته مسافرت‌ های زیر را به عنوان حرکت‌ های توریستی به شمار آورد:

• افرادی که جهت خوش گذرانی، دلایل شخصی و یا مسائل بهداشتی به مسافرت می روند.
• کسانی که برای شرکت در کنفرانس‌ ها مسافرت می‌ کنند.
• افرادی که جهت انجام کار های بازرگانی مسافرت می‌ کنند.
• کسانی که به یک گردش دریایی می‌ روند.

براساس تعریفی از سازمان ملل که بنا به پیشنهاد کنفرانس بین‌ المللی جهانگردی آن سازمان در رم ارائه گردیده:

«توریست یا بازدید کننده موقت کسی است که به منظور تفریح، استراحت، گذران تعطیلات، بازدید از نقاط دیدنی، انجام امور پزشکی، درمانی و معالجه، تجارت، ورزش، زیارت، دیدار از خانواده، مأموریت و شرکت در کنفرانس‌ ها به کشوری غیر از کشور خود سفر می‌ کند؛

مشروط بر اینکه حداقل مدت اقامت او از ۲۴ ساعت کمتر و از ۳ ما بیشتر نبوده و کسب شغل و پیشه هم مد نظر نباشد»

براساس تعریف فوق گردشگری داخلی در قالب صنعت توریسم قرار نگرفته و صرفا به گردشگرانی که از دیگر کشور ها وارد یک کشور می‌ گردند اصطلاح توریست اطلاق می‌ شود.

سازمان جهانی گردشگری در سال ۱۹۹۵ یک تعریف نهایی برای گردشگری ارائه کرد که عبارت است از:

مجموعه فعالیت‌ های فرد یا افرادی که به مکانی غیر از مکان عادی زندگی خود مسافرت و حداقل یک شب و حداکثر یک سال در آنجا اقامت می‌ کنند.

و هدف از مسافرت آنان نیز گذراندن اوقات فراغت است. البته اهدافی نظیر اشتغال و کسب درآمد شامل آن نمی‌ شود.

و بر اساس این تعریف از گردشگری، کسانی که شامل این تعریف می‌ شوند گردشگر نامیده می‌ شوند.

سازمان ملل سه شکل از گردشگری را معرفی کرده است:

• توریسم داخلی: سفر شهروندان یک کشور به نقاط مختلف همان کشور
• گردشگر ورودی: سفر شهروندان کشورهای دیگر به یک کشور
• توریسم خروجی: سفر شهروندان یک کشور به کشورهای دیگر

دکتر برنکر عضو انستیتوی بررسی جهانگردی وین، در تعریفی از توریسم عنوان می‌ کند:

«هنگامی که تعدادی از افراد یک کشور به طور موقت محل اقامت خویش را ترک نموده و به منظور گذران ایام تعطیل، بازدید از آثار تاریخی، شرکت در مسابقات و کنفرانس‌ ها، دیدن اقوام و خویشان، از نقطه‌ ای به نقطه‌ دیگر بروند، جهانگردی آغاز می گردد» .

در تعریفی دیگر، عامل توریستی یا جهانگردی کسی است که عمل جهانگردی را انجام می‌ دهد و به سه دسته تقسیم می شود:

• توریست‌ هایی که از خارج وارد کشور می شوند.
• گردشگرانی که از کشور خود به کشور دیگر مسافرت می‌ کنند.
• توریست‌ هایی که مقیم کشور خود هستند و در داخل کشورشان مسافرت می‌ کنند.

مرکز آمار ایران به منظور تفکیک توریسم از غیر توریسم، تعریف زیر را از توریسم ارایه داده است:

توریست شخصی است که به کشور یا شهری غیر از محیط زیست عادی خود برای مدتی که کمتر از ۲۴ ساعت و بیشتر از یک سال نباشد سفر کند.

و قصد او از سفر، تفریح، استراحت، ورزش، دیدار اقوام و دوستان، مأموریت، شرکت در سمینار، کنفرانس یا اجلاس، معالجه، مطالعه و تحقیق و یا فعالیت مذهبی باشد.

دکتر محمد تقی راهنمایی از اساتید گروه جغرافیای دانشگاه تهران نیز، در طرح جامع گردشگری استان اردبیل تعریف ذیل را از توریست یا گردشگر ارائه داده است:

توریست یا گردشگر به مسافری گفته می‌ شود که با انگیزه‌ های گردشگری به مقصدی مسافرت نموده و بیش از یک شب و کمتر از ۶ ماه در مقصد اقامت نماید، بدون این که اشتغال و اقامت دایم در مقصد داشته باشد.

طبقه بندی انواع توریسم:

توریسم دارای انواع مختلفی بوده که براساس عوامل متعدد می توان تقسیم بندی هایی را برای آن قائل شد.

مهم‌ ترین عواملی که می‌ توان براساس آن انواع مختلفی از توریسم را تعریف و طبقه‌ بندی نمود عبارتند از:

• زمان فعالیت‌ های گردشگری را به‌ شکل کوتاه مدت (کمتر از یک روز) میان مدت (یک تا سه روز) و دراز مدت (بیش از سه روز) از یکدیگر تفکیک می‌ کند.
• از لحاظ مکانی گردشگری را به‌ صورت فعالیت‌ های گردشگری در حوزه‌ نزدیک، حوزه‌ میانی و حوزه‌ خارج یا دور تقسیم‌ بندی می‌ کند.
• از نظر تابعیت گردشگران به دو گروه گردشگران خارجی و بین‌ المللی و گردشگران داخلی تقسیم می‌ گردد. د- از لحاظ انگیزه سفر براساس آن گردشگری با انگیز های استراحتی، تفریحی، درمانی، زیارتی، فرهنگی، اقتصادی، ورزشی و … از یکدیگر تفکیک می‌ شوند.
• از لحاظ نوع و محل اقامت گردشگران را براساس نوع و محل اقامت، از نظر کیفی و کمیتی طبقه‌ بندی می‌ کند. مانند گردشگران مقیم در هتل ها، مهمان پذیر ها، خانه‌ های ویلایی و یا پانسونی های خانگی، کمپینگ و … تأسیسات اقامتی مجموعه واحد هایی که برای اقامت گردشگران، خدمات اقامتی و یا وابسته به آن را ارایه می‌ دهند تاسیسات اقامتی نامیده می‌ شوند.

انواع تاسیسات اقامتی توریستی:

هتل، متل، مهمان سرا، مسافرخانه یا مهمان پذیر، پانسیون، هتل آپارتمان، اردوگاه جهانگردی، کمپینگ، مجتمع توریستی و ویلا.

• مجتمع توریستی به مجموعه‌ ای از تاسیسات اقامتی، پذیرایی، تفریحی، تفرج گاهی، ورزشی گفته می‌ شود که دارای تاسیسات متنوع بوده و مهمانان ضمن اقامت در آنها می‌ توانند از خدمات جانبی دیگری که در آنها وجود دارد، استفاده نمایند.
• تأسیسات اقامتی: در مجتمع‌ های توریستی متنوع است و می‌ تواند به‌ صورت اتاق، ویلا، آپارتمان، کمپینگ، محل پارک کاروان یا اتاقهای سیار که با اتومبیل یدک کشیده می‌ شوند، باشد.
• اردوگاه جهانگردی: به مجموعه‌ ای از تأسیسات اقامتی منفرد گفته می‌ شود که به‌ صورت واحدهای مجزا از هم در محوطه‌ ای باز، ساخته می‌ شوند. عمدتا این اردوگاه ها دارای اتاقک های کوچک و ساده‌ ای هستند که برای مشتریان کم درآمد در نظر گرفته می‌ شوند.
• بنگالو:  به مجموعه‌ ای از اقامتگاه‌ های منفرد گفته می‌ شود که دارای یک اتاق بزرگ با امکانات آشپزخانه، سرویس بهداشتی بوده و اغلب به‌ صورت یک سوئیت یک اتاقه ساخته می‌ شود.
• شاله: به خانه‌ های ییلاقی گفته می‌ شود که در نواحی کوهستانی با مصالحی مانند چوب ساخته می‌ شوند. شاله‌ ها می‌ توانند ابعاد متفاوت داشته باشند.

• پانسیون: به نوعی واحد اقامتی گفته می‌ شود که ظاهری ساده داشته و ضمن اقامت از خدمات پذیرایی نیز برخوردار است.
• پانسیون‌ های خانگی: به واحدهای اقامتی گفته می‌ شود که در تعداد از اتاقهای ساختمان مسکونی صاحبان آن خدمات اقامتی ارایه می‌ دهند. در این گونه پانسیون‌ ها، خانواده صاحب پانسیون تعدادی از اتاقهای مازاد خود را به اقامت مسافران اختصاص داده و از آنان پذیرایی می‌ کنند.
• ویلا های خصوصی: به این نوع اقامتگاه‌ ها در ادبیات گردشگری خانه دوّم یا Secound home نیز می‌ گویند. خانه‌ های دوم که در مناطق توریستی احداث می‌ شوند، به‌ صورت اختصاصی توسط صاحبان و مهمانان آنها مورد استفاده قرار می‌ گیرند. مسافران این گونه خانه‌ ها هر چند که عملکرد توریستی دارند، اما از نظر اقامت به تأسیسات اقامتی موجود در محل وابسته نیستند.
• اقامتگاه‌ های آزاد: این نوع اقامتگاه‌ ها فضاهای باز و آزادی هستند که هیچ‌ گونه تأسیساتی ندارند و صرفا بخاطر زیبایی محل برای برافراشتن چادر یا اقامت در فضای باز مورد استفاده مسافران قرار می‌ گیرند. نمونه این نوع اقامت را می‌ توان تقریبا در تمامی شهرهای توریستی مشاهده کرد که مسافران در کنار پیاده‌ روها یا چمن‌ های پارک های شهری چادر برافراشته و بیتوته می‌ کنند.

تصویر شماره ۱: کاخ توپکاپی استانبول

اوضاع گردشگری در جهان چگونه است؟

اوضاع گردشگری در مناطق مختلف جهان کاملا با یکدیگر متفاوت است و اگر خواسته باشیم مقایسه ای در قاره های مختلف داشته باشیم می توان بدین صورت بیان کرد که قاره های آفریقا، آسیا ، اروپا، اقیانوسیه و آمریکا هر کدام به دلیل شرایط خاص خود که دارا هستند دارای حوضه های گردشگری متفاوتی هستند و بر اساس همین تفاوت ها هم اوضاع گردشگری در تمام قاره ها متفاوت است و بعضی کشورها پایتخت گردشگری دنیا به حساب می آیند.

تصویر شماره ۲: پارک گراند کانیون (آمریکا)

در یک بررسی کلی که در سال ۲۰۱۵ به عمل آمده ، بیشترین میزان گردشگر در قاره های مختلف جهان بدینگونه بوده است که:

• در قاره آفریقا به ترتیب کشورهای آفریقای جنوبی، مراکش، الجزایر، تونس، نیجریه، زامبیا، کنیا، اوگاندا، ساحل عاج، موزامبیک و تانزانیا ده کشوری هستند که بیشترین تعداد گردشگر را دارا هستند. که در این بین کشور آفریقای جنوبی با گردشگری در حدود ۱۵ میلیون در سال در راس آنها قرار گرفته است.
• در خاور میانه و ایران به ترتیب کشورهای ترکیه، عربستان، امارات، ایران، مصر، عمان، قطر، لبنان، کویت و رژیم اشغالگر قدس ده کشوری هستند که بیشترین گردشگر را دارند و در بین آنها ترکیه با حدود ۴۵ میلیون گردشگر در راس قرار گرفته و کشورمان ایران نیز حدود ۱۱ میلیون گردشگر داشته است.
• در قاره آمریکا به ترتیب کشورهای آمریکا، مکزیک، کانادا، برزیل، آرژانتین، جمهوری دومنیکن، شیلی، پاناما، کوبا، پرو و کلمبیا ده کشوری می باشند که بیشترین گردشگر را در این قاره دارا بوده اند و در راس آنها آمریکا است که حدود ۷۸ میلیون گردشگر را دارا است.

تصویر شماره ۳: دریاچه تاهو (آمریکا)

• در بین کشورهای آسیایی بجز خاور میانه هم به ترتیب چین، تایلند، هنگ کنگ، مالزی، ژاپن، سنگاپور، کره جنوبی اندونزی، تایوان ، ویتنام، هند و فیلیپین ده کشوری هستند که بیشترین گردشگران را دارند که در بین آنها چین با بیش از ۵۷ میلیون گردشگر در راس قرار دارد.
• در قاره اروپا (ترکیه در خاور میانه حساب شده است) هم به ترتیب فرانسه، اسپانیا، ایتالیا، آلمان، بریتانیا، روسیه، اتریش، یونان و لهستان ده کشوری هستند که بیشترین گردشگر را دارا هستند که در این بین فرانسه با حدود ۸۵ میلیون گردشگر در راس قرار گرفته و نکته جالب در اروپا اینکه حتی کشور لهستان هم که در رتبه ده قرار گرفته است حدود ۱۷ میلیون گردشگر دارد. یا کشور اسپانیا که رتبه دوم این قاره را دارد حدود ۶۹ میلیون گردشگر را دارد.
• در اقیانوسیه ده کشور یا جزیره برتر در صنعت گردشگری به ترتیب عبارتند از استرالیا، نیوزلند، فیجی، ساموآ، ساموآی آمریکا، تونگا، جزایر کوک، توکلائو، پاپواگینه نو و جنوبگان که در بین آنها کشور استرالیا با حدود ۲۳ میلیون گردشگر بیشترین تعداد گردشگر را دارا است و جنوبگان دارای ۹۰۰ نفر گردشگر می باشد.

سه کشوری که دارای بیشترین گردشگر در سطح جهانی هستند کدام کشورها می باشند؟

با یک نگاه سرسری به همین آمار خلاصه وار سال ۲۰۱۵ که ارائه گردید.

می توان فهمید که به ترتیب سه کشور فرانسه، اسپانیا و آمریکا دارای بیشترین گردشگر در سطح بین المللی هستند.

تصویر شماره ۴: قلعه آلکازار تولدو (اسپانیا)

بر اساس آمار سازمان جهانی گردشگری، ۱۰ مقصد برتر ورودی گردشگران خارجی در سال ۲۰۱۸ که ۴۰ درصد از ورودی‌ های جهان را به خود اختصاص داده است نشان می‌ دهد:

فرانسه با رشد ۳ درصدی و ورود ۸۹ میلیون نفر در رتبه اول پر بازدید ترین کشور جهان قرار گرفت.

اسپانیا با ورود ۸۳ میلیون نفر و یک درصد رشد در رتبه دوم قرار دارد.

بعد از آن آمریکا، چین، ایتالیا، ترکیه، مکزیک، آلمان، تایلند و انگلیس با ۳۶ میلیون نفر که نسبت به سال گذشته ۴ درصد کاهش داشته است به ترتیب در رتبه‌ های سوم تا دهم برترین مقصد ورود گردشگران خارجی قرار گرفتند.

طبق آمار سازمان جهانی گردشگری، میزان ورودی گردشگران جهان در سال ۲۰۱۸ حدود ۴/۱ میلیارد نفر بوده.

که نسبت به سال ۲۰۱۷ رشد ۵ درصدی داشته است.

آسیا و اقیانوسیه و به‌ دنبال آن آفریقا بیشترین رشد در ورود با رقم معادل ۷ درصد را به نام خود ثبت کردند.

اروپا در نهمین سال از رشد پایدار با جذب ۵۷۰ میلیون توریست و ۵ درصد رشد همچنان پر بازدید ترین منطقه جهان بوده است.

و پس از آن آسیا و اقیانوسیه با جذب یک‌ چهارم توریست‌ های جهان، حدود ۳۴۸ میلیون نفر گردشگر خارجی، ۲۵ درصد از ورود گردشگران بین‌ المللی را به خود اختصاص داد.

آمریکا که به سه بخش شمالی، مرکزی و جنوبی تقسیم می‌ شود از گردشگر خارجی فقط ۱۵ درصد است.

که با فراز‌ و‌ نشیب بسیاری همراه بوده و با ۲ درصد رشد حدود ۲۱۶ میلیون نفر گردش خارجی داشته است.

آفریقا که براساس عملکردهای مثبت به‌ ویژه در آفریقای شمالی توانست با ۷درصد رشد، ۶۷ میلیون گردشگر خارجی را به خود جذب کند و ۵ درصد از سهم گردشگری جهان را به خود اختصاص دهد.

خاورمیانه با توجه به تلاش کشورهای وابسته به اقتصاد نفتی برای توسعه صنعت گردشگری و جذب گردشگران خارجی با ورود حدود ۶۰ میلیون توریست، ۵ درصد رشد داشته و سهم آن از ورودی گردشگری جهان ۴ درصد بوده است.

درآمد گردشگری در جهان

براساس آمار سازمان جهانی گردشگری از کل درآمد گردشگری بین‌ المللی که شامل ورود توریست‌ ها و حمل‌ و نقل مسافران می‌ باشد.

۱۷۰۰ میلیارد دلار بوده که نسبت به سال گذشته ۴/ ۴درصد رشد داشته است و توانسته از رشد اقتصاد جهانی پیشی بگیرد.

طبق اعلام سازمان جهانی گردشگری، ۱۰ کشور پر درآمد جهان توانستند ۵۰ درصد از کل درآمد گردشگری را به خود اختصاص دهند.

 آمریکا با کسب درآمد ۲۱۴ میلیارد دلار و رشد ۲ درصدی به‌ عنوان پر درآمد ترین کشور در گردشگری بین‌ المللی معرفی شد و بعد از آن اسپانیا با ۷۴ میلیارد دلار و ۴درصد رشد نسبت به سال قبل یعنی سال ۲۰۱۷ در رتبه دوم جهان قرار گرفت.

فرانسه، تایلند، انگلیس، ایتالیا، استرالیا، آلمان، ژاپن و چین با ۴۰ میلیارد دلار در رتبه‌ های سوم تا دهم پر درآمد ترین کشورها در گردشگری بین‌ المللی قرار گرفتند.

آسیا و اقیانوسیه با رشد ۷ درصدی حدود ۴۳۶ میلیارد دلار درآمد و ۳۰ درصد از سهم درآمد گردشگری و اروپا با ۵ درصد رشد و ۵۷۰ میلیارد دلار درآمد و ۳۹ درصد از سهم کل درآمد، از رشد متوسطی در عایدی گردشگری خارجی نسبت به سال قبل بهره مند شدند.

آفریقا با ۳ درصد از سهم کل درآمد گردشگری بین‌ المللی و خاورمیانه با ۵ درصد از سهم گردشگری جهان با توجه به رشد قابل‌ توجه در ورود گردشگر خارجی با رشد درآمد گردشگری همراه بودند.

که سهم هر کدام از درآمد گردشگری به ترتیب ۳۸ میلیارد دلار با ۲درصد رشد و ۷۳ میلیارد دلار با ۴ درصد رشد بوده است.

تصویر شماره ۵: پوکت (تایلند)

اما در آمریکا با توجه به رشد ضعیف ورود گردشگران خارجی به آمریکای مرکزی و جزایر کارائیب، میزان درآمد حاصل از آن نیز بدون رشد بوده است.

و با ۳۳۴ میلیارد دلار همچنان ۲۳ درصد از سهم درآمد توریسم خارجی را به خود اختصاص داده است.

اروپای جنوبی و مدیترانه‌ ای با ۸ درصد رشد در ورودی گردشگر خارجی و ۷ درصد رشد در درآمد حاصل از آن، در اکثر مناطق با رشدی دو رقمی همراه بود.

در میان کشورهای با ورودی بیشتر توریست، ایتالیا، یونان، پرتغال و کرواسی عملکرد قوی و مثبتی داشتند.

و ترکیه با نرخ ارز مناسب، روند بهبودی خود را ادامه داد.

و اسپانیا بزرگ‌ ترین مقصد منطقه، رشد بسیاری در درآمد گردشگری خارجی در سال ۲۰۱۸ داشته است.

اروپای شرقی با رشد ۴ درصد ورودی و ۳ درصد درآمد و اروپای مرکزی با رشد ۵ درصد ورودی و ۹ درصد درآمد برحسب میانگین منطقه رشد داشته‌ اند.

و از جمله دلیل افزایش گردشگر، تسهیل ویزا برای چینی‌ ها در برخی مناطق بوده است.

روسیه به دلیل میزبانی جام جهانی ۲۰۱۸ از رشدی دو رقمی برخوردار شد. در اروپای غربی بلژیک عملکرد مثبتی داشته و به همراه هلند در این منطقه پیشتاز بودند.

اروپای شمالی با یک درصد رشد در ورودی گردشگران خارجی و درآمد حاصل از آن رشدی یکنواخت داشته است.

مناطق گردشگری جهان

منطقه آسیا و اقیانوسیه، سریع‌ ترین رشد در ورودی و درآمد گردشگری خارجی در سال ۲۰۱۸ را داشته است.

افزایش قدرت خرید خارجی‌ ها، افزایش حمل‌ و نقل هوایی و تسهیل صدور ویزا منجر به افزایش سفر به این منطقه شده است.

آسیای جنوبی به‌ علت رشد ورود گردشگری در کشورهایی همچون ایران، نپال، سریلانکا و هند به‌ عنوان بزرگ‌ ترین مقصد این منطقه، ۱۹ درصد رشد داشته است.

و درآمد گردشگر خارجی با رشدی، ۱۰ درصدی همراه بوده است.

ایران در سال ۲۰۱۸، در ورود گردشگر خارجی رشد ۵۰درصدی داشته و درآمد گردشگری نیز با رشد بیشتری همراه بود.

شمال شرقی آسیا به‌ عنوان بزرگ‌ ترین مقصد گردشگری آسیا با ۶ درصد رشد در ورودی و ۹ درصد رشد درآمدی، با رشد گسترده‌ ای همراه بوده است.

کره جنوبی به‌ دلیل میزبانی المپیک زمستانی ۲۰۱۸ در پیونگ یانگ، نتایج بسیار مثبتی در رشد ورودی و درآمد گردشگری خارجی داشته است.

ژاپن سومین مقصد بزرگ در آسیا از مرز ۳۰ میلیون ورودی فراتر رفته و بیش از هفت میلیارد دلار نسبت به سال گذشته درآمد کسب کرد.

جنوب شرقی آسیا با ۶ درصد رشد در ورود گردشگر خارجی و ۹ درصد رشد درآمدی همراه بوده است.

تایلند بزرگ‌ ترین مقصد این منطقه حدود ۳ میلیون ورودی گردشگر خارجی و ۶ میلیارد دلار درآمد بیشتر از سال گذشته داشته است.

و استرالیا به‌ عنوان قدرتمند ترین کشور در جذب ورودی گردشگر خارجی با ۳ درصد رشد و کسب درآمد بسیار با رشد ۷ درصد، منجر به رشد اقیانوسیه شده است.

آمریکا تجربه و نتایج متفاوتی داشته است.

آمریکای شمالی به‌ دلیل رشد مداوم و عملکرد مثبت مکزیک و آمریکا دوسوم از کل ورودی با ۴ درصد رشد را در اختیار دارد.

اما درآمد حاصل از آن بدون رشد بوده است.

با توجه به رشد گسترده در سال ۲۰۱۷،آمریکای جنوبی در سال ۲۰۱۸ با یک درصد رشد ورود گردشگر خارجی نتایج متفاوتی به‌ ویژه در کلمبیا، اکوادور و پرو داشته است.

کاهش قیمت بازار بزرگ مرزی آرژانتین برخی از کشورهای منطقه را تحت‌ تاثیر قرار داد و رشد درآمد گردشگری در این منطقه ۳ درصد بوده است.

آمریکای مرکزی با کاهش ۲ درصدی در ورود گردشگر خارجی به این منطقه رشد ضعیفی داشته.

و درآمد گردشگری آن نیز یک درصد کاهش یافته است اگرچه کشورهای بلیز، السالوادور و گواتمالا رشد نسبتا قدرتمندی داشتند.

جزایر کارائیب همچنان نتایج متفاوتی داشت.

و با توجه به رشد مناطقی همچون جمهوری دومینیکن و جامائیکا، بیشتر کشورها تحت‌ تاثیر توفان ماه‌ های اوت و سپتامبر ۲۰۱۷ با کاهش یک درصدی ورودی و درآمد همراه بودند.

تصویر شماره ۶: پارک گراند کانیون (آمریکای شمالی)

آفریقای شمالی عملکرد مثبت و قوی داشته و با ۱۰ درصد رشد در ورودی و ۴ درصد رشد درآمدی همراه بوده است.

تونس با کاهش تبلیغات منفی علیه این کشور، بازار مناسبی برای گردشگران اروپایی به‌ شمار می‌ رفت.

مراکش نیز با سرعت بسیاری رشد کرده است. در جنوب صحرای آفریقا، جزایر کابو، ورد، کامور، موریس و سیشل رشد قدرتمندی داشتند.

کنیا با بهبود امنیت و افزایش حمل‌ و نقل هوایی و همچنین توگو، اوگاندا، ساحل عاج و زیمبابوه نتایج مثبتی داشتند.

این منطقه با رشد ۵ درصدی ورود گردشگر خارجی بیشترین میزان ورودی تا سال ۲۰۱۸ را داشته است.

خاورمیانه با رشد ۵ درصدی در ورود گردشگر خارجی و ۴درصد رشد درآمد، با بازگشت برخی کشورها به توسعه صنعت توریسم همراه بوده.

به‌ گونه‌ای‌ که در برخی مناطق گردشگری یکی از ارکان اصلی در اقتصاد کشورها به‌ شمار می‌ آمد.

و برخی از کشورهای وابسته به نفت برای توسعه گردشگری عملکردهای مثبتی داشتند.

مصر با افزایش بازدیدکنندگان بازار اروپایی از رشد دو رقمی در ورودی و درآمدها برخوردار شد.

اردن و لبنان نیز با بهبود روند رشد گردشگری همراه بودند.

عربستان رشد کمی داشته و امارات با برگزاری نمایشگاه اکسپو در سال ۲۰۲۰ سعی در افزایش رشد گردشگری خود دارد.

با تسهیل ویزا، سرمایه‌ گذاری و بازاریابی در صنعت گردشگری در تعدادی از کشورها مانند قطر که بحران دیپلماسی در نیمه دوم سال ۲۰۱۸ را پشت‌ سر گذاشته، شروع به بهبود کرده است.

در حال‌ حاضر قطر در دسترس‌ ترین مقصد توریستی در خاورمیانه به لحاظ صدور ویزا به حساب می‌ آید.

نتیجه گیری

با توجه به آمار و ارقام در حال حاضر کشورهای فرانسه، اسپانیا و آمریکا بیشترین تعداد گردشگر را دارا هستند.

و بر اساس آمار نهایی که در سال ۲۰۱۸ به دست آمده.

در کل دنیا در سال ۲۰۱۸ میزان ورود توریست ۱۴۰۱ میلیون نفر بوده که از این میزان ۷۱۰ میلیون نفر آن متعلق به اروپا بوده است.

که شاید بتوان نتیجه گرفت به دلیل سطح رفاه و امنیت، آب و هوا و امکانات متعدد توریستی رفاهی برای گردشگران، این کشورهای اروپایی هستند.

که بدون داشتن منابع خدادادی عظیمی از قبیل نفت و گاز و معادن زیرزمینی دیگر سهم عمده ای از درآمد این صنعت پررونق را به خود اختصاص داده اند .

دلیل دیگری که باعث شده تا این کشورها بیشترین میزان گردشگر را داشته باشند.

و کشورهای حاضر در قاره های آسیا و آفریقا و سایرین از آنها عقب بمانند وجود جنگ های بی شماری است.

که توسط همین کشورهای سلطه گر از قبیل آمریکا و…

در قلب انرژی جهان برپا می شود و کشورهای مسلمان و کشورهای آفریقایی را به جنگ های داخلی و بین منطقه ای سوق می دهند.

و با فروش سلاح های مخرب این کشور ها را سرگرم جنگ کرده و عقب نگه می دارند.

و متاسفانه جان و مال انسان ها را به قیمت فروش سلاح و تامین امکانات برای خودشان به نابودی می کشانند و دنیا را به کام خود کرده اند.

شما عزیزان می توانید از طریق شماره تماس های زیر جهت مشاوره رایگان با کارشناسان مجرب مجموعه ما تماس حاصل فرمایید.